Het eten gisterenavond was ook weer heerlijk. Lise had een lekkere groentesoep gemaakt en er was nog een stoofpot over van wild zwijn van een feest van het genootschap afgelopen zondag een dag eerder. Met rijst erbij een makkie voor kok Lise en een fantastisch maal voor ons. Nog wat kaas en een chocolade puddinkje na om het compleet te maken. Daarna zijn we vroeg onder de wol gekropen.

Lise is een Canadese en heeft al twee keer de Spaanse routes naar Santiago gelopen. Ze heeft zich als vrijwilligster aangemeld voor hospitalero. Zo is ze uit Vezelay komen aanlopen en blijft een paar weken in refuge van St. Ferme. Haar tijd zit er a.s. donderdag weer op en dan loopt ze verder naar Santiago.

Na het ontbijt en afscheid van Lise zijn we vanmorgen in de motregen rond tien voor acht vertrokken. Vandaag ook weer veel regen, maar we zijn er op gekleed en dus kunnen we het hebben.

In La Reole kwamen we alweer Loïc tegen. Waarschijnlijk was dit de laatste keer, want wij overnachten nu 10 km verder dan hij en hij wil wat kortere afstanden gaan lopen voor z'n hond. Samen hebben we het klooster en de kerk bekeken. Daar heb ik meteen een kaarsje aangestoken voor Joke G. voor een spoedig herstel.

Het was een lange dag vandaag. Uiteindelijk werden het ruim 35 kilometers, maar gelukkig was het onderweg redelijk vlak voor Franse begrippen. Uiteindelijk waren we om half 5 bij de refuge, maar helaas niemand thuis. Francois heeft onze gastheer gebeld en hij bleek in Bordeaux te zitten, maar zou er over klein uurtje zijn. Nadat Francois zijn ongenoegen had laten blijken, want hij wist tenslotte, dat we kwamen, hebben we een cafeetje opgezocht in de buurt. Volgens ons zowat het enige in het dorp. En we hadden geluk, want toen we voor de deur aankwamen, stapte de kastelein net buiten om de tent te openen. Het bleek een bikers café te zijn, maar de kastelein was best een aardige vent, ondanks z'n grimmige uiterlijk met leren bikers vest en zijn armen vol tatoeages. We hebben er lekker koffie gedronken om op te warmen en daarna Francois en Nico een wijntje en ik een pilsje.

Ruim een uur later zijn we teruggegaan naar de refuge, maar daar was nog steeds niemand thuis. De gastheer kregen we ook niet te pakken: voicemail. Inmiddels ging het steeds harder regenen. Uiteindelijk kreeg ik 'm te pakken, hij was onderweg en zou er over 10 minuten zijn. Dat werd een half uur. We hebben zolang onder de bomen geschuild en toen onze gastheer aankwam, hadden we het toch al behoorlijk koud gekregen en lieten we hem nog eens blijken, dat we hier echt niet blij mee waren.
Hij verexcuseerde zich oprecht en vertelde dat hij onverwachts met z'n vrouw naar het ziekenhuis moest. Het klopte ook wel, want hij werd gebeld en we hoorden hem het verhaal uitleggen.
Afijn na een snelle introductie en de CV op volle toeren, hebben we heerlijk gedoucht en waren we in no-time weer warm.
Daarna kwam onze gastheer terug met de beloofde soep en voor de verdere registratie en het stempeltje. Hij heet Dominique en is een gezellige kletser. Het kasteeltje, waar wij een aparte ruimte hebben, is zijn eigendom en hij is wijnboer met wijngaarden in de omtrek en produceert zijn eigen wijn, een Chateau d'Auros. Als presentje had hij een flesje van z'n eigen wijn voor ons voor vanavond. Vanmiddag had Nico er overigens ook al een gekocht, dus het werd nog gezellig en daarom bleef Dominique nogal lang hangen en waren we laat aan het eten.
Hij vertelde dat hij een paar jaar geleden met zijn zoon naar Santiago is gelopen en dat zijn vrouw hun met de auto achterna kwam. Zo'n tweehonderd kilometer vóór Santiago heeft zij een heel zwaar ongeluk gehad. De politie is Dominique en z'n zoon gaan zoeken onderweg en toen ze hen hadden gevonden, vertelden ze, dat z'n vrouw was omgekomen. Eenmaal in het ziekenhuis bleek ze gelukkig nog in leven, maar ze lag zeer kritiek. Uiteindelijk is ze er bovenop gekomen 'met alle zegen van boven en van St. Jacques' en heeft ze besloten om uit dankbaarheid iets terug te voor alle pelgrims en daarom deze refuge te beginnen. Wat een verhaal!

Al met al waren we laat aan het eten dus. De soep was heel lekker, erg goed gevuld met groenten, vermicelli en veel vlees. En met de wijn en het brood en de yoghurtjes die we vanmiddag hadden gekocht wederom een beste maaltijd.

Morgen lopen we naar Captieux over 31 km. Het weer zou beter worden volgens de voorspellingen. Dus dat ziet er goed uit. Afijn morgen weer een dag en we.....


Ps. Mirjam en Leo, bedankt voor de looptips voor als ik weer thuis ben, heel attent, maar ik verwacht niet veel last te krijgen van afkickverschijnselen, hoor. :-)