29 april 2014 - Dag 45 - Auros 35 km
Blijf op de hoogte en volg Rudy
29 April 2014 | Frankrijk, Auros
Het eten gisterenavond was ook weer heerlijk. Lise had een lekkere groentesoep gemaakt en er was nog een stoofpot over van wild zwijn van een feest van het genootschap afgelopen zondag een dag eerder. Met rijst erbij een makkie voor kok Lise en een fantastisch maal voor ons. Nog wat kaas en een chocolade puddinkje na om het compleet te maken. Daarna zijn we vroeg onder de wol gekropen.
Lise is een Canadese en heeft al twee keer de Spaanse routes naar Santiago gelopen. Ze heeft zich als vrijwilligster aangemeld voor hospitalero. Zo is ze uit Vezelay komen aanlopen en blijft een paar weken in refuge van St. Ferme. Haar tijd zit er a.s. donderdag weer op en dan loopt ze verder naar Santiago.
Na het ontbijt en afscheid van Lise zijn we vanmorgen in de motregen rond tien voor acht vertrokken. Vandaag ook weer veel regen, maar we zijn er op gekleed en dus kunnen we het hebben.
In La Reole kwamen we alweer Loïc tegen. Waarschijnlijk was dit de laatste keer, want wij overnachten nu 10 km verder dan hij en hij wil wat kortere afstanden gaan lopen voor z'n hond. Samen hebben we het klooster en de kerk bekeken. Daar heb ik meteen een kaarsje aangestoken voor Joke G. voor een spoedig herstel.
Het was een lange dag vandaag. Uiteindelijk werden het ruim 35 kilometers, maar gelukkig was het onderweg redelijk vlak voor Franse begrippen. Uiteindelijk waren we om half 5 bij de refuge, maar helaas niemand thuis. Francois heeft onze gastheer gebeld en hij bleek in Bordeaux te zitten, maar zou er over klein uurtje zijn. Nadat Francois zijn ongenoegen had laten blijken, want hij wist tenslotte, dat we kwamen, hebben we een cafeetje opgezocht in de buurt. Volgens ons zowat het enige in het dorp. En we hadden geluk, want toen we voor de deur aankwamen, stapte de kastelein net buiten om de tent te openen. Het bleek een bikers café te zijn, maar de kastelein was best een aardige vent, ondanks z'n grimmige uiterlijk met leren bikers vest en zijn armen vol tatoeages. We hebben er lekker koffie gedronken om op te warmen en daarna Francois en Nico een wijntje en ik een pilsje.
Ruim een uur later zijn we teruggegaan naar de refuge, maar daar was nog steeds niemand thuis. De gastheer kregen we ook niet te pakken: voicemail. Inmiddels ging het steeds harder regenen. Uiteindelijk kreeg ik 'm te pakken, hij was onderweg en zou er over 10 minuten zijn. Dat werd een half uur. We hebben zolang onder de bomen geschuild en toen onze gastheer aankwam, hadden we het toch al behoorlijk koud gekregen en lieten we hem nog eens blijken, dat we hier echt niet blij mee waren.
Hij verexcuseerde zich oprecht en vertelde dat hij onverwachts met z'n vrouw naar het ziekenhuis moest. Het klopte ook wel, want hij werd gebeld en we hoorden hem het verhaal uitleggen.
Afijn na een snelle introductie en de CV op volle toeren, hebben we heerlijk gedoucht en waren we in no-time weer warm.
Daarna kwam onze gastheer terug met de beloofde soep en voor de verdere registratie en het stempeltje. Hij heet Dominique en is een gezellige kletser. Het kasteeltje, waar wij een aparte ruimte hebben, is zijn eigendom en hij is wijnboer met wijngaarden in de omtrek en produceert zijn eigen wijn, een Chateau d'Auros. Als presentje had hij een flesje van z'n eigen wijn voor ons voor vanavond. Vanmiddag had Nico er overigens ook al een gekocht, dus het werd nog gezellig en daarom bleef Dominique nogal lang hangen en waren we laat aan het eten.
Hij vertelde dat hij een paar jaar geleden met zijn zoon naar Santiago is gelopen en dat zijn vrouw hun met de auto achterna kwam. Zo'n tweehonderd kilometer vóór Santiago heeft zij een heel zwaar ongeluk gehad. De politie is Dominique en z'n zoon gaan zoeken onderweg en toen ze hen hadden gevonden, vertelden ze, dat z'n vrouw was omgekomen. Eenmaal in het ziekenhuis bleek ze gelukkig nog in leven, maar ze lag zeer kritiek. Uiteindelijk is ze er bovenop gekomen 'met alle zegen van boven en van St. Jacques' en heeft ze besloten om uit dankbaarheid iets terug te voor alle pelgrims en daarom deze refuge te beginnen. Wat een verhaal!
Al met al waren we laat aan het eten dus. De soep was heel lekker, erg goed gevuld met groenten, vermicelli en veel vlees. En met de wijn en het brood en de yoghurtjes die we vanmiddag hadden gekocht wederom een beste maaltijd.
Morgen lopen we naar Captieux over 31 km. Het weer zou beter worden volgens de voorspellingen. Dus dat ziet er goed uit. Afijn morgen weer een dag en we.....
Ps. Mirjam en Leo, bedankt voor de looptips voor als ik weer thuis ben, heel attent, maar ik verwacht niet veel last te krijgen van afkickverschijnselen, hoor. :-)
Lise is een Canadese en heeft al twee keer de Spaanse routes naar Santiago gelopen. Ze heeft zich als vrijwilligster aangemeld voor hospitalero. Zo is ze uit Vezelay komen aanlopen en blijft een paar weken in refuge van St. Ferme. Haar tijd zit er a.s. donderdag weer op en dan loopt ze verder naar Santiago.
Na het ontbijt en afscheid van Lise zijn we vanmorgen in de motregen rond tien voor acht vertrokken. Vandaag ook weer veel regen, maar we zijn er op gekleed en dus kunnen we het hebben.
In La Reole kwamen we alweer Loïc tegen. Waarschijnlijk was dit de laatste keer, want wij overnachten nu 10 km verder dan hij en hij wil wat kortere afstanden gaan lopen voor z'n hond. Samen hebben we het klooster en de kerk bekeken. Daar heb ik meteen een kaarsje aangestoken voor Joke G. voor een spoedig herstel.
Het was een lange dag vandaag. Uiteindelijk werden het ruim 35 kilometers, maar gelukkig was het onderweg redelijk vlak voor Franse begrippen. Uiteindelijk waren we om half 5 bij de refuge, maar helaas niemand thuis. Francois heeft onze gastheer gebeld en hij bleek in Bordeaux te zitten, maar zou er over klein uurtje zijn. Nadat Francois zijn ongenoegen had laten blijken, want hij wist tenslotte, dat we kwamen, hebben we een cafeetje opgezocht in de buurt. Volgens ons zowat het enige in het dorp. En we hadden geluk, want toen we voor de deur aankwamen, stapte de kastelein net buiten om de tent te openen. Het bleek een bikers café te zijn, maar de kastelein was best een aardige vent, ondanks z'n grimmige uiterlijk met leren bikers vest en zijn armen vol tatoeages. We hebben er lekker koffie gedronken om op te warmen en daarna Francois en Nico een wijntje en ik een pilsje.
Ruim een uur later zijn we teruggegaan naar de refuge, maar daar was nog steeds niemand thuis. De gastheer kregen we ook niet te pakken: voicemail. Inmiddels ging het steeds harder regenen. Uiteindelijk kreeg ik 'm te pakken, hij was onderweg en zou er over 10 minuten zijn. Dat werd een half uur. We hebben zolang onder de bomen geschuild en toen onze gastheer aankwam, hadden we het toch al behoorlijk koud gekregen en lieten we hem nog eens blijken, dat we hier echt niet blij mee waren.
Hij verexcuseerde zich oprecht en vertelde dat hij onverwachts met z'n vrouw naar het ziekenhuis moest. Het klopte ook wel, want hij werd gebeld en we hoorden hem het verhaal uitleggen.
Afijn na een snelle introductie en de CV op volle toeren, hebben we heerlijk gedoucht en waren we in no-time weer warm.
Daarna kwam onze gastheer terug met de beloofde soep en voor de verdere registratie en het stempeltje. Hij heet Dominique en is een gezellige kletser. Het kasteeltje, waar wij een aparte ruimte hebben, is zijn eigendom en hij is wijnboer met wijngaarden in de omtrek en produceert zijn eigen wijn, een Chateau d'Auros. Als presentje had hij een flesje van z'n eigen wijn voor ons voor vanavond. Vanmiddag had Nico er overigens ook al een gekocht, dus het werd nog gezellig en daarom bleef Dominique nogal lang hangen en waren we laat aan het eten.
Hij vertelde dat hij een paar jaar geleden met zijn zoon naar Santiago is gelopen en dat zijn vrouw hun met de auto achterna kwam. Zo'n tweehonderd kilometer vóór Santiago heeft zij een heel zwaar ongeluk gehad. De politie is Dominique en z'n zoon gaan zoeken onderweg en toen ze hen hadden gevonden, vertelden ze, dat z'n vrouw was omgekomen. Eenmaal in het ziekenhuis bleek ze gelukkig nog in leven, maar ze lag zeer kritiek. Uiteindelijk is ze er bovenop gekomen 'met alle zegen van boven en van St. Jacques' en heeft ze besloten om uit dankbaarheid iets terug te voor alle pelgrims en daarom deze refuge te beginnen. Wat een verhaal!
Al met al waren we laat aan het eten dus. De soep was heel lekker, erg goed gevuld met groenten, vermicelli en veel vlees. En met de wijn en het brood en de yoghurtjes die we vanmiddag hadden gekocht wederom een beste maaltijd.
Morgen lopen we naar Captieux over 31 km. Het weer zou beter worden volgens de voorspellingen. Dus dat ziet er goed uit. Afijn morgen weer een dag en we.....
Ps. Mirjam en Leo, bedankt voor de looptips voor als ik weer thuis ben, heel attent, maar ik verwacht niet veel last te krijgen van afkickverschijnselen, hoor. :-)
-
30 April 2014 - 00:21
Loe B.:
Beste Ruud,
Hij had natuurlijk best wel een goed excuus van Dominique, jullie gastheer. Maar na een dag van 35 km pelgrimeren verwacht je zoals afgesproken, toch een refuge die open is. Maar het is toch ook een beetje Frans. Het weer lijkt de komende dagen inderdaad te beteren, het maakt het lopen een stuk prettiger. Veel succes morgen,
bonjour, Loe en Regien B. -
30 April 2014 - 00:34
Sjef Van Den Bergh:
Hoi Rudy,
Wel een beetje Frans het gedoe van Dominique, maar hij heeft het wel zwaar te verduren. Allereerst het verhaal van het ongeluk van zijn vrouw en nu weer naar het ziekenhuis. Bepaald niet prettig. Maar afin zijn soep was goed en de bedoelingen ook. Wat een ervaring als men je vertelt dat je vrouw is overleden en naderhand blijkt van niet. Op zich een fijne constatering dat ze nog in leven blijkt te zijn maar die periode daarvoor verschrikkelijk.
Vandaag dus een pittige wandeling gehad, maar morgen het weer waarschijnlijk toch beter. Zal een stuk fijner zijn. Mooi dat jij ook je pilsje op zijn tijd blijft drinken tussen die wijn-freaken. Overigens prachtig om tussen de wijnranken te lopen. Boven in Frankrijk zat er nog geen blaadje aan. Nu zijn ze fris groen, de beginnende trosjes druiven zal je nog wel meemaken, maar het oogsten daarvan niet, daarvoor gaan jullie veel te snel ( is overigens pas in september dus wat lul ik nou). Ik moest er zo maar aan denken toen we rond die oogsttijd een keer in Frankrijk verbleven. Een mooi gezicht om al de tractortjes met volle karren druiven heen en weer te zien snorren naar de "wijnpers". Druiven die met de hand worden geplukt of helemaal machinaal ( had ik nog nooit eerder gezien).
Hopelijk zal de wijn die je vanavond op gedronken hebt van wijnboer Dominque en het flesje van Nico en wie weet... niet naar de beentjes gezakt zijn, zodat je er morgen last van zult hebben, of went de wijn al net zo fraai als al die vele kilometers die je dagelijks, lijkt wel "moeiteloos" aflegt ??
Morgen weer een fijne tocht gewenst.
Sjef en Marion -
30 April 2014 - 02:00
Corné & Paula:
Hoi Rudy,
Opnieuw véél regen en véél kilometers en dan nog de pech dat er niemand aanwezig was in de refuge!
Bezoek aan het bikerscafé....schuilen onder de boom.......maar uiteindelijk toch op de plaats van bestemming aangeland!
Stevig soepje, eigengemaakt wijntje.......en weer 'n bijzonder verhaal!
Er zit al heel wat je mentale rugzak!
Nou, een zonnig en droog dagje verdienen jullie wel! Hopelijk komen de voorspellingen uit!
Een prachtige tocht toegewenst, kanjer!
Corné & Paula -
30 April 2014 - 14:48
Annelies Oerlemans:
Rudy,
Mooi om te lezen dat het goed gaat,
Nou hier gaat ook alles goed!
De dagen vliegen om,gister dacht ik,
Ik ga Rudy zijn verhaal lezen,het was laat dat je iets schreef.
Dus werd ik om één uur op de bank wakker met mijn Ipad naast me,
Besloten om naar bed te gaan en vanochtend je verhaal gelezen.
Ik zal het nog missen als je weer in Brabant bent.
Wederom wens ik je een mooie tippel an France!!!!
Groetjes annelies
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
